هفت و ده دقیقه بود که منو هم اتاقیم به ایستگاه اتوبوس رسیدیم. اطراف رو که نگاه کردیم کسی نبود، فکر کردیم این دفه هم مثل سری های قبل قسمت نیست زیارت نصیبمون بشه. پنج دقیقه ای وایسادیم و بهم نگاه می کردیم و می خندیدیم که کم کم سرو کله چند نفرپیدا شد که معلوم بود اونا هم زیارت می خوان بیان. یکیشون چند برگه Aچهار دستش بود که انگارلیست اسامی بود. به ما که رسید سلام داد و پرسید که شما جز افرادی هستید که می خواید اردو برید؟؟ که ما هم به نشانه تایید سرمون رو تکون دادیم اسممون رو گفتیم و جلو اسممون رو تیک زد. به تعداد افراد اضافه میشد. مسئول ثبت نام به ما گفته بود که ساعت حرکت هفت و نیم هست اینجور که پیدا بود حرکتی در کار نبود. هوا یه کمی سوز داشت. خانمی که مسئول اردو بود اشاره کرد که اتوبوس پشت ساختمان مرکزی وایساده که می تونید برید و داخل اتوبوس منتظر بقیه دوستان بمونید. پشت ساختمان مرکزی که رسیدیم چندتایی پسر با کوله پشتی و لباس ورزشی کنار اتوبوس وایساده بودن و چند تایی هم داخل نشسته بودن. همه با چهره های تعجب کرده بهم نگاه می کردیم که ممکنه... .خلاصه اینکه متوجه شدیم که اشتباه شده و اتوبوس واسه پسرها هست که میخوان ببرنشون کوهنوردی. دوباره برگشتیم ایستگاه اتوبوس، ولی همچنان از اتوبوس خبری نبود. دخترا شروع کردن به پچ پچ کردن با یکدیگه، که یکیشون گفت منتظر کباب کوبیده دانشگاه هستن به محض آماده شدن کوبیده، اتوبوس هم میاد وگرنه از ناهار خبری نیست، که کلی به حرفاش خندیدیم. بازار این صحبت ها گرم بود و یه دفه یادم اومد پارسال هم که اتاقی اسم نوشته بودیم واسه زیارت، شبش همه وسایلمون رو جمع کرده بودیم شور و شوقی واسه اولین زیارت داشتیم که قابل وصف نبود. اما صبحش که واسه نماز بیدار شدیم خیلی برف اومده بود و بهمون پیام دادن که اردو کنسل شده خیلی ناراحت بودم و با خودم می گفتم یعنی این بار خانم من رو طلبیده یا نه؟؟؟؟؟ تو همین فکرا اتوبوس آبی رنگ که روش نوشته بود حصارک- آزادی جلو پام نگه داشت و سوار شدیم بالاخره توفیق این زیارت نصیب منم شد.
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
